فلفل دلمه ای درجه یک حیوانات اهلی خانه را از بین می برد!

نام رایج گروه رقمی از گونه فلفل دلمه ای درجه یک است که به طور گسترده برای میوه های خوراکی و زنگوله شکل آنها کشت می شود که با نمای بیرونی براق با رنگ های مختلف از جمله قرمز، زرد، سبز و نارنجی مشخص می شود.

فلفل دلمه‌ای گاهی با انواع فلفل کمتر تند که به عنوان «فلفل شیرین» شناخته می‌شود، گروه‌بندی می‌شوند.

فلفل دلمه‌ای حاوی یک ژن مغلوب است که کپسایسین را از بین می‌برد، آلکالوئیدی که باعث «تندی» در گیاهان دیگر از جنس Capsicum می‌شود.

فلفل دلمه‌ای با فرم زیبای خود و رنگ‌های رنگارنگ بیرونی با رنگ‌های متنوع، «زیور آلات کریسمس دنیای سبزیجات» نامیده می‌شود که بافتی ترد و طعمی تند به آن اضافه شده است.

با تکیه بر تنوع موجود در طبیعت، فلفل دلمه ای خلاقیت قابل توجه انسان را منعکس می کند، هم در توسعه ارقام متعدد و هم در غذاهای متنوعی که در آنها استفاده می شود.

فلفل دلمه ای تقریباً شامل 20-27 گونه است (Walsh and Hoot 2001) که پنج گونه از آنها اهلی شده اند: C. annuum، C. baccatum، C. chinense، C. frutescens، و C. pubescens (Heiser and Pickersgill 1969). (سایر طرح های طبقه بندی ممکن است تنوع بسیار کمتری را در گونه ها نشان دهند.

میوه‌های فلفل دلمه‌ای می‌توانند از نظر رنگ، شکل و اندازه در بین گونه‌ها و درون گونه‌ها بسیار متفاوت باشند، که منجر به سردرگمی در مورد روابط بین گونه‌ها شده است (Eshbaugh 1975). مطالعات شیمی‌سیستماتیک به تمایز تفاوت‌های بین گونه‌ها و گونه‌ها کمک می‌کند.

به عنوان مثال، C. baccatum var. baccatum دارای همان فلاونوئیدهای C. baccatum var بود. آونگ، که محققان را به این باور رساند که این دو گروه متعلق به یک گونه هستند.

میوه گیاه فلفل دلمه ای بسته به مکان و نوع نام های مختلفی دارد. نام‌های رایج عبارتند از فلفل چیلی، فلفل دلمه‌ای، فلفل قرمز یا سبز، یا فلفل شیرین در بریتانیا، و معمولاً فقط فلفل دلمه‌ای در استرالیا و انگلیسی هندی.

میوه بیشتر گونه‌های فلفل دلمه‌ای بنفش حاوی کپسایسین (متیل وانیل نون آمید)، یک ماده شیمیایی چربی دوست است که می‌تواند احساس سوزش قوی در دهان (و اگر به درستی هضم نشود، مقعد) فرد غیرعادی را ایجاد کند.

فلفل دلمه ای پایانه های عصبی گیرنده شیمیایی پوست، به ویژه غشاهای مخاطی را تحریک می کند.

ترشح کپسایسین سازگاری برای محافظت از میوه در برابر مصرف پستانداران است، در حالی که رنگ های روشن پرندگان را جذب می کند که دانه ها را پخش می کنند.