آب معدنی میوا ممکن است گازی (شفاف دار) یا غیر گازی (هنوز) باشند. اغلب، آب معدنی طبیعی حاوی CO2 محلول است. دی اکسید کربن ممکن است در شرایط دما و فشار معمولی به صورت خود به خود به روش های قابل توجهی آزاد شود. به دلیل این ویژگی، آب های معدنی طبیعی گازدار به سه دسته کلی تقسیم می شوند.
آبهای معدنی طبیعی به طور طبیعی اشباع شده با CO2 برای شناسایی نوع آب که در آنها غلظت CO2 در سطح آب زیرزمینی یا رسوب با غلظت CO2 پس از جداسازی عناصر ناپایدار و بطری سازی برابر است.
در صورت لزوم، آب را می توان دوباره با CO2 بدست آمده از همان منبع آب زیرزمینی اشباع کرد، به همان غلظتی که طی فرآیندهای ذکر شده در متن قبل از دست رفت.
آبهای معدنی طبیعی غنی‌شده با CO2 از منبع برای شناسایی نوع آبی که در آن غلظت CO2 پس از جداسازی عناصر ناپایدار و بطری‌سازی، بیشتر از مقدار تعیین شده در سطح زیرزمینی یا ذخیره‌سازی است.
آبهای معدنی طبیعی به‌طور مصنوعی اشباع شده با CO2 – برای شناسایی انواع آبی که در طی بسته‌بندی، آب توسط CO2 موجود در سطح زیرزمینی یا رسوب یا با CO2 با کیفیت مورد نیاز برای مواد غذایی اشباع شده است.
آب معدنی نقش مهم تری در زندگی روزمره ایفا می کند. به طور کلی مصرف آب معدنی در جهان به طور مداوم در حال افزایش است، به ویژه در کشورهای پیشرفته که محیط زیست به خوبی محافظت می شود و مردم به آب با کیفیت بالا نیاز دارند.
نقش مهم آب معدنی از وجود بسیاری از عناصر مفید ارزشمند در آن مانند منیزیم، پتاسیم، کلسیم و غیره ناشی می شود. علاوه بر عناصر فوق، در برخی از آب های معدنی عناصر خاصی (آهن، ید و …) وجود دارد که خاصیت درمانی دارند. چنین آبی اغلب برای اهداف دارویی استفاده می شود.
همراه با عناصر مفید ذکر شده در آب معدنی، عناصر سنگین و رادیواکتیو را می توان مشاهده کرد. برهمکنش عناصر سنگین و رادیواکتیو (Pb، As، U، Th و Ra) با ارگانیسم انسان می تواند منجر به بیماری های خطرناک و غیرمنتظره شود.
